زمانی کادیلاک در ایران سمبل اشرافی گری به شمارمی رفت و برخی سعی می کردند با خرید یک دستگاه از آن در اجتماع

متفاوت باشند . آن موقع ابعاد عظیم این خودرو در خیابا ن های خلوت مشکل خاصی نداشت و مالکان کادیلاک اکثرا دارای شوفر

( راننده ) بودند و در صندلی عقب لم می دادند و به برنامه های کاری خود می اندیشیدند . کادیلاک اصیل یعنی کروم . در مقابل

این کادیلاک شما می توانید دو دیدگاه داشته باشید : یا آن را تحسین کنید و از آن لذت ببرید یا از آن متنفر شوید و به فکر وزن فلز

آن برای فروش به مراکز آهن قراضه باشید . شاید تعبیر دوم که دامنگیر بسیاری از خودرو های این چنینی شد امروزه خیلی بی

رحمانه به نظر برسد ولی واقعیتی بود که حتی تا چند سال پیش نیز ادامه داشت . بسیاری از ما اتومبیل های بسیار زیبایی را در دهه

های 60 با 70 شمسی در کنار خیابانکه یا توان خرید آن را نداشتیم و یا در آن زمان تصور نمی کردیم که با ارزش باشند .یکی از

اینگونه خودرو ها یک کادیلاک سبز رنگ کروکی مربوط به سال های میانی دهه 1950 بود که در دوران دبیرستان آن را نزدیک

میدان هفت تیر می دیدم ولی این اتومبیل ناگهان ناپدید شد در حالی که خاطرات نو جوانی مرا به خود اختصاص داده بود.

 امیدوارم هر جا هست سالم باشد .

حال به سراغ فضای داخلی آن می رویم :تودوزی و داشبورد آبی رنگ هستند و بخش های آلمینیومی ، جلوه ای خاص دارند .

کیلومتر شمار تا عدد 200 مدرج شده و فرمان لاغر و 3 شاخه است .

موتور این کادیلاک یک نمونه 8 سیلندر خور جینی به حجم 365 اینچ مکعب با قدرت 285 اسب بخار در 4600 دور بر دقیقه با

کاربراتور چهار دنده بوده و مجموعا 17 هزار دستگاه از آن تولید شد .